Διακοσμώντας τη ζωή μας ! : Το μπαούλο της Γιαγιάς !

Θα μου πείτε για ποια γιαγιά μιλάω? Σωστά! Δεν μιλάω για τις σύγχρονες γιαγιάδες του σήμερα! Μιλάω για εκείνες των χωριών, τις παλιομοδίτικες γιαγιάδες, αυτές που ακούτε από ιστορίες που σας αφηγείται η μαμά σας.

Οι γιαγιάδες αυτές δεν διέθεταν ντουλάπες, θήκες και ότι άλλο σχετικό με την αποθήκευση των προικών - ρούχων τους. Για να τα κρατήσουν στον χρόνο καθαρά και περιποιημένα τα αποθήκευαν σε ξύλινα μεγάλα κιβώτια τα λεγόμενα "μπαούλα".

Αυτά τα ανεκτίμητα ξύλινα κουτιά, κρατούσαν τις προίκες αναλλοίωτες στο χρόνο. Αποθήκευαν τα πάντα και σίγουρα κάθε σωστή νοικοκυρά του χωριού θα έπρεπε να διαθέτει και από ένα μπαούλο.

Θα μου πεις τώρα, εμάς τι μας νοιάζουν όλα αυτά?

Μας νοιάζουν και μάλιστα πολύ !!

Το μπαούλο πρέπει να ξανά μπει στη ζωή μας! Όχι σαν ντουλάπα, εντάξει, αλλά με νέες χρήσεις, που μας αφήνουν να αναδείξουμε ένα διαφορετικό στυλ στο σπίτι μας.

Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως τραπεζάκι στο υπέροχο σαλόνι μας, ως κομοδίνο, ως παγκάκι υποδοχής, για καναπεδάκι στο μπαλκόνι μας, για χώρο αποθήκευσης (αυτός ήταν και ο λόγος ύπαρξης του), ως ένα έργο τέχνης και αισθητικής για το υπέροχο σπίτι μας.

Κάθε μπαούλο κουβαλάει την δική του ιστορία, μας θυμίζει την υπέροχη γιαγιά μας και μας χαρίζει και το διαφορετικό στυλ του.

Συνήθως τα παλιά μπαούλα είχαν χρώμα. Εκτός από το κλασικό χρώμα του ξύλου, που άλλοτε το λούστραραν, τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν σκούρο πράσινο, πράσινο της μέντας, κίτρινο και ροζ απαλό.

Ήταν πάντα περιποιημένα διότι κι αυτά ανήκαν στην κατηγορία των επίπλων, άρα έπρεπε να ταιριάζουν με το υπόλοιπο σπίτι και την κλασική τραπεζαρία της γιαγιάς. Θα τα έβλεπες δηλαδή στους κεντρικούς χώρους των σπιτιών και όχι σε αποθήκες.

Τα μπαούλα τα κλείδωναν επειδή διατηρούσαν μέσα σ΄αυτά τα προικιά τους, σημαντικής αξίας εκείνης της εποχής. Ήταν ότι είχαν πάρει για να παντρευτούν, όλοι τους η περιουσία. Γι αυτό έχουν πάνω τους αρκετές κλειδαριές.